Ég er búin að koma mér í klandur. Mikið rétt.

Ég er að fara syngja í fyrsta sinn opinberlega með grúppunni minni ; Fool for champagne..

Þann 23. des næstkomandi. Ok ...
Ég er að missa mig í stressi og spenningi.
Aðrar fréttir eru að ég skammast mín að vera hvítt millistéttar ungmenni sem er með silfurskeið í munni.
Ég sit úfinn við tölvuna hans pabba á meðan albanska hreingerningarkonan (Elvíra) okkar tekur til hendinni.
Ég veit eki alveg hvernig ég á að haga mér. Ég næstum því hneigi mig þegar hún er búin að þrífa.Ég loka alltaf einu herberginu, þar sem ég hef smekklega ekki brotið saman fötin mín og sé smá væntumþykju í bláu augunum hennar við að sleppa við þá gleði og jú þá reyndar finnst mér ég ekki vera alvond prímadonna.

En já , ég fann Önnu Birtu sem að stundaði eitt sinn heilsurækt. Ég fór í garð með leiktækjum sem er í hverfinu mínu og þar var hún hangandi í littlum kastala.
Ég fór með hana heim og við gengum saman að Go-Go gymminu í næsta nágrenni og urðum eitt á hlaupabrettinu.
Er einmitt að massa upp hörkutóla stemmingu svo ég geti lyft lóðum og öskrað með hinu sveitta fólkinu.
Ég skrópaði í skólanum í dag. Mér finnst það eiginlega svoldið skemmtilegt. Lygi, mér fannst það æðislegt!
Er í heima fötum og búin að skemmta mér konunglega ásamt vinum mínum úr Little Britain.
Gleði, gleði.

Nú er þanning ástatt hjá mér að fimmta Kanebo púðrið mitt hefur sagt sitt síðasta.
Já , ásamt öllum hinum hefur þetta púður líka brotnað og dáið.
Nú hef ég ekkert til að fela andlit mitt og nota trefla ítrekað yfir allt höfuðið og hermi eftir stallsystrum mínum sem trúa á Múhameð og skil þó eftir smá glætu fyrir augun.
Þetta eru efiðir tímar kaktus bróðir.

Ég hef greinilega frá engu að segja og kveð því að sinni .
Ég bið Allah að senda mér nýtt Kanebo púður og fleiri komment.